Butronin (metylofenidat) (RITALIN)

Butronin (metylofenidat) (RITALIN) POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I FORMULACJA:

Każda TABLETKA zawiera:
Chlorowodorek metylofenidatu 10 mg
Substancja pomocnicza cbp 1 tabletka

WSKAZANIA TERAPEUTYCZNE:

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD): Metylofenidat jest wskazany jako część kompleksowego programu leczenia, który obejmuje środki psychologiczne, pedagogiczne i społeczne mające na celu stabilizację dzieci z zespołem zaburzeń zachowania charakteryzującym się umiarkowaną dystrakcją. , niestabilność emocjonalna i impulsywność.

Narkolepsja: Objawy to: senność w ciągu dnia, epizody nieodpowiedniego snu i nagła utrata dobrowolnego napięcia mięśniowego.

FARMAKOKINETYKA I FARMAKODYNAMIKA:

Farmakokinetyka:

Wchłanianie: Po podaniu doustnym substancja czynna (chlorowodorek metylofenidatu) jest szybko i prawie całkowicie wchłaniana. Ze względu na intensywny metabolizm pierwszego przejścia, bezwzględna biodostępność wynosiła 22 ± 8% dla enancjomeru d i 5 ± 3% dla enancjomeru l. Spożycie pokarmu nie ma istotnego wpływu na wchłanianie. Szczytowe stężenia w osoczu wynoszące około 40 nmol/l (11 ng/ml) są osiągane średnio 1 do 2 godzin po podaniu i mogą się znacznie różnić w zależności od pacjenta. Pole pod krzywą zależności stężenia w osoczu od czasu (AUC) i maksymalne stężenie w osoczu (Cmax) są proporcjonalne do podanej dawki.

Działanie z jedzeniem: Metylofenidat można podawać z jedzeniem lub bez jedzenia.

Dystrybucja: We krwi metylofenidat i jego metabolity są dystrybuowane w osoczu (57%) i erytrocytach (43%). Wiązanie z białkami osocza jest niskie (10-33%). Objętość dystrybucji wynosiła 2,65 ± 1,11 l/kg dla d-MPH i 1,80 ± 0,91 l/kg dla 1-MPH.

Zgłoszono dwa przypadki przenikania metylofenidatu do mleka ludzkiego, w których obliczona względna dawka dla niemowląt wynosiła ≤ 0,2% dawki dla matki skorygowanej o masę ciała. Nie zaobserwowano działań niepożądanych u żadnego z niemowląt (6 i 11 miesięcy).

Biotransformacja/metabolizm: Biotransformacja metylofenidatu przez karboksyloesterazę CES1A1 jest rozległa i szybka. Maksymalne stężenie w osoczu głównego odestryfikowanego metabolitu, kwasu α-fenylo-2-piperydynooctowego (kwasu ritalinowego), osiągane jest około dwóch godzin po podaniu leku i jest około 30-50 razy wyższe niż stężenia substancji niezmienionej. Okres półtrwania kwasu α-fenylo-2-piperydynooctowego jest około dwa razy dłuższy niż metylofenidatu, a jego ogólnoustrojowy klirens wynosi 0,17 l/h/kg. Wykrywane są tylko niewielkie ilości hydroksylowanych metabolitów (np. hydroksymetylofenidatu i kwasu hydroksyritalinowego). Wydaje się, że efekt terapeutyczny wynika głównie ze związku macierzystego.

Eliminacja: Metylofenidat jest eliminowany z osocza z okresem półtrwania wynoszącym 2 godziny. Klirens układowy wynosi 0,40 ± 0,12 l/h/kg dla d-MPH i 0,73 ± 0,28 l/h/kg dla 1-MPH. Po podaniu doustnym 78% do 97% dawki jest wydalane z moczem, a 1% do 3% z kałem w postaci metabolitów w ciągu 48 do 96 godzin. Tylko niewielkie ilości (<1%) niezmienionego metylofenidatu pojawiają się w moczu. Większość dawki jest wydalana z moczem w postaci kwasu α-fenylo-2-piperydynooctowego (60% do 86%).

Specjalne populacje: Wpływ wieku: Nie ma widocznych różnic między farmakokinetykami metylofenidatu u zdrowych dorosłych ochotników i dzieci z nadpobudliwością ruchową.

Pacjenci z niewydolnością nerek: Dane dotyczące eliminacji leku uzyskane u pacjentów z prawidłową czynnością nerek sugerują, że jest mało prawdopodobne, aby wydalanie nerkowe niezmienionego metylofenidatu było zmniejszone w niewydolności nerek. Może jednak zmniejszać wydalanie nerkowe metabolitu kwasu α-fenylo-2-piperydynooctowego.

Farmakodynamika: Metylofenidat jest łagodnym stymulantem ośrodkowego układu nerwowego, wywierającym silniejszy wpływ na czynności umysłowe niż ruchowe. Chociaż jego mechanizm działania u ludzi nie jest w pełni poznany, przypuszcza się, że jego działanie jest spowodowane hamowaniem wychwytu zwrotnego dopaminy w prążkowiu, bez powodowania uwalniania dopaminy. Mechanizm, za pomocą którego metylofenidat wywiera wpływ na zachowanie i umysł u dzieci, nie jest dobrze poznany, nie ma też jednoznacznych dowodów wskazujących na związek tych skutków ze stanem ośrodkowego układu nerwowego.

1-enancjomer opracowano tak, aby był farmakologicznie nieaktywny.

Wpływ leczenia 40 mg chlorowodorku deksmetylofenidatu, farmakologicznie czynnego d-enancjomeru preparatu RITALIN®, na odstęp QT/QTc oceniano w badaniu z udziałem 75 zdrowych ochotników. Średnie maksymalne wydłużenie odstępów QTcF wynosiło <5 ms, a górna granica 90% przedziału ufności wynosiła mniej niż 10 ms we wszystkich dopasowanych czasowo porównaniach z placebo. Wartość ta była poniżej progu zainteresowania klinicznego i nie było oczywistego związku między ekspozycją a odpowiedzią.

DAWKOWANIE I DROGA PODANIA:

Sposób podania: Ustny.

Dawka: Dawkę metylofenidatu należy dostosować do potrzeb klinicznych i indywidualnych odpowiedzi każdego pacjenta.

W leczeniu ADHD podawanie leku będzie starało się pokrywać z okresami największego stresu szkolnego, behawioralnego lub społecznego pacjenta.Lek rozpocznie się w małych dawkach, które będą zwiększane co tydzień. W leczeniu narkolepsji lub ADHD u dzieci nie należy przekraczać dawki 60 mg na dobę. Jeśli objawy nie ustąpią wraz ze stopniowym zwiększaniem dawki w ciągu miesiąca, lek zostanie odstawiony.

W przypadku nasilenia objawów lub wystąpienia innych działań niepożądanych dawkę należy zmniejszyć lub w razie potrzeby przerwać podawanie leku.